Przystanek 2. Stary cmentarz

Znajdujemy się przy zdewastowanym cmentarzu, na którym w przeszłości chowano pensjonariuszy pobliskiego Szpitala dla Obłąkanych Prowincji Śląskiej (obecnie Wojewódzki Szpital dla Psychicznie i Nerwowo Chorych). Na wielu z zachowanych nagrobków nie ma w ogóle nazwisk, lecz tylko numery. Cmentarz, związany ściśle ze szpitalem, nie ma zbyt starej metryki. W latach 50. XIX w. postanowiono na obrzeżach miasta wybudować szpital, w którym mogliby przebywać ludzie chorzy umysłowo z całego Śląska. W 1857 r. wykupiono tereny pod przyszłą budowę i rozpoczęto kopanie fundamentów, jednak dopiero rok później uzyskał akceptację, bardzo nowoczesny jak na owe czasy, projekt szpitala wykonany przez ucznia wielkiego Schinkela, Ryszarda Schillera. Jeszcze w tym samym roku powstały główne budynki szpitalne dla kobiet i mężczyzn, znajdujące się bliżej współczesnej Alei Tysiąclecia. Rok później zostały wzniesione budynki dla epileptyków, pawilony szpitalne dla lżej chorych oraz budynki gospodarcze. Prace zakończono w 1863 r. zaś koszty budowy i wyposażenia szpitala pochłonęły kwotę 328 602 talarów (znacznie więcej wydano na budowę wiaduktu kolejowego w Bolesławcu). Na początku XX w. kompleks szpitalny powiększono o budynki mieszkalne dla pracowników, budynki gospodarcze, 2 oranżerie, kostnicę z prosektorium i kościół. Dzięki rozbudowie liczbę pacjentów udało się zwiększyć blisko trzykrotnie (z 400 do 1150). Sam cmentarz przyszpitalny został zapewne utworzony jeszcze w latach 60. XIX w.