Przystanek 3. Zwierzęta

Przystosowanie się zwierząt do warunków panujących w mieście określane jest terminem synurbizacji. Współczesne miasta są miejscem życia licznych gatunków zwierząt. Niektórym z nich powodzi się w tutaj nawet lepiej niż w naturze i liczba gatunków, które "nauczyły się" żyć obok człowieka ustawicznie wzrasta. Często obserwujemy u nich obniżoną płochliwość. Szybko uczą się tolerować bliskość ludzi, chociaż w niektórych sytuacjach, na przykład przy gnieździe i młodych, nadal zachowują ostrożność. Podyktowane jest to faktem, że życie w mieście może dawać wiele korzyści. Jedną z nich jest duże bogactwo bazy pokarmowej, jakie stanowią np. śmietniki. Poza tym korzystniejsze warunki atmosferyczne, jak wyższa średnia temperatura w porównaniu z terenami pozamiejskimi oraz obecność sztucznego oświetlenia, które wydłuża czas, w którym zwierzęta mogą poszukiwać pokarmu, sprawiają, że wiele gatunków ptaków wcześniej przystępuje do rozrodu w miastach, a niekiedy nawet wyprowadzają więcej lęgów niż w środowisku naturalnym. Stąd miejskie populacje ptaków często osiągają wyższe liczebności i zagęszczenia niż te spoza miast. Właśnie lasy i parki leżące na peryferiach, podobne do tego, przez który prowadzi ścieżka, stanowią swoiste "pomosty" umożliwiające zwierzętom wnikanie do wnętrza miast. Często bowiem stanowią one centra występowania zwierząt, które wchodzą stąd do miast wszelkiego typu pasami zadrzewień czy też wzdłuż zarośli nadrzecznych, stanowiących ważne korytarze ekologiczne. W tego typu peryferyjnych parkach spotkać możemy te bardziej płochliwe, typowo leśne gatunki, jak: sarny, lisy. Tędy dotarły w nasze najbliższe sąsiedztwo takie gatunki jak: puszczyk, sowa uszata, sójka, czy kosy. Wszystkie je możemy spotkać również w tym lesie.