Przystanek 5. Mieszkańcy starych drzew.

W świadomości społeczeństwa stare, obumierające drzewa kojarzą się często z niepożądanym elementem naszych lasów. Nieliczne, bardziej dorodne okazy obejmowane są ochroną pomnikową i poddawane zabiegom konserwatorskim mającym przedłużyć ich życie. Jednak wbrew powszechnej opinii drzewo "martwe" jest bardziej żywe niż wtedy gdy rosło, tętni bowiem życiem zasiedlających je niezliczonych organizmów. Pnie drzew często porastają liczne rośliny (gł. mchy), porosty i grzyby. Wiele z nich rośnie i rozwija się wyłącznie na martwym drewnie. Te ostatnie w dużej mierze przyczyniają się do zamierania drzew, a tym samym do stworzenia dogodnych warunków życia dla licznych przedstawicieli fauny. W starych drzewach stwierdzono występowanie tysięcy bezkręgowców. Są wśród nich gatunki żyjące w korze, pod korą, w drewnie, a także w próchnie, powstałym w wyniku rozkładu drewna przez grzyby. Samych tylko chrząszczy związanych z martwym drewnem (tzw. chrząszczy saproksylicz- nych) jest w Europie Środkowej aż 1500 ga- tunków. Znaczna część z nich to gatunki bardzo rzadkie i zagrożone wygi- nięciem, jak pachnica dębowa lub kozioróg dębosz. Jednak z obu- mierającymi lub mar- twymi drzewami zwią- zane są nie tylko bezkręgowce. Stanowią one także schronie i miejsce rozrodu dla licznych przedstawicieli ptaków, ssaków, a nawet gadów i płazów.